In Memoriam: Neeltje Johanna Bijl-Vermaas
Als je de sfeervolle Gasthuiskapel van de Immanuëlgemeente binnenkomt, sta je oog in oog met een prikbord waar ook een paar oude foto’s zijn opgehangen. Zo ook een foto van de beginjaren van onze gemeente, zo rond 1975. Dominee Rob Visser staat er op met een aantal kerkenraadsleden, waaronder mevrouw Bijl-Vermaas. Zij was diaken van het eerste uur en heeft jarenlang samen met de andere kerkenraadsleden leiding gegeven aan onze Immanuëlgemeente. Voor de meesten van ons geldt dat zij mevr. Bijl-Vermaas niet in die hoedanigheid hebben mogen meemaken (dat krijg je als je meer dan 100 jaar mag worden), maar navraag heeft ons geleerd dat zij zich in die beginjaren van onze Immanuëlgemeente heeft geprofileerd als een zeer gewaardeerde, integere bruggenbouwer die vaak een verbindende rol heeft gespeeld, met name als de meningen binnen de kerkenraad wel eens botsten. Tot op zeer hoge leeftijd was zij één van de trouwste kerkgangers. Zij zat meestal op een vaste plaats in de kapel en volgde niet alleen alles op de voet maar had ook een duidelijke mening die ze niet onder stoelen of banken stak. Als haar iets niet beviel, dan schroomde ze niet om dat na de dienst kenbaar te maken bij de dienstdoende dominee. Het was een vrouw die respect afdwong, die je niet zo snel durfde tegen te spreken, want ze was tot op zeer hoge leeftijd niet alleen fysiek maar ook geestelijk een sterke vrouw met een duidelijke mening.
Op zeker moment was ze fysiek niet meer in staat om de kerkdiensten van de Immanuëlgemeente te volgen. Maar we weten zeker dat ze het wel en wee van onze gemeente via het Contactblad en via haar familieleden nauwlettend in de gaten hield. Het was háár kerkje.
De laatste weken werden we als kerkenraad vooral via Jacqueline telkens geïnformeerd over haar gezondheid die steeds verder achteruitging. En telkens weer verbaasde we ons over haar fysieke veerkracht. Wat een sterke vrouw was het toch: in alle opzichten!
We hebben de gemeente een week voor haar overlijden geïnformeerd over het naderende afscheid van mevrouw Bijl-Vermaas met de volgende woorden van Marinus van den Berg:
Je weg naar het einde is anders, als je weet van binnenuit
dat je wordt geleid, dat er in het einde een nieuw begin zal zijn
Je weg naar het einde is anders, als je hoopt van binnenuit
op licht dat je tegemoet komt van Tegenover –
licht dat is als een lamp voor je voeten opdat je niet struikelt.
Je weg naar het einde is anders, als je gelooft van binnenuit
dat er Iemand is die je bij de hand zal nemen.
Mevrouw Bijl-Vermaas was iemand die ons heeft voorgehouden dat er altijd Iemand is die je bij de hand zal nemen. In moeilijke tijden en zelfs tot in de dood. Moge zij in dat volste vertrouwen rusten in vrede. En moge de familie in dit besef gesterkt worden in de moeilijke opgave om dit grote verlies te verwerken.
AdB
Geplaatst onder: Geen categorie op 29 april 2020
